De Christelijk Gereformeerden waren eigenlijk de verdedigers van de leer van dominee Hendrik de Cock, die in 1834 de Afscheiding van de Nederlands Hevormde kerk bewerkstelligde. Zij hadden in 1869 samen met alle andere ‘Christelijk Afgescheidene’ kerkgenootschappen landelijk de Christelijk Gereformeerde kerk gevormd en onder die naam stichtten de gereformeerden van De Krim in 1886 dan ook hun eigen kerkgenootschap.
Echter, in 1890 verenigden de Christelijk Gereformeerde kerk en de Nederlands Gereformeerde kerk, die door de Doleantiebeweging van dominee Abraham Kuiper was gevormd, zich tot de Gereformeerde kerken van Nederland. Een aantal Christelijk Gereformeerden, dat het niet eens was met de leerstellige opvattingen van de Doleantie, weigerde zich aan te sluiten en bleef onder de oude naam voortbestaan.
Ook in De Krim was een kleine groep Christelijke Gereformeerden en deze vormde in 1892 met gelijkgezinden uit Lutten een eigen zelfstandige gemeente. Er moest nu natuurlijk ook een kerk komen. Maar waar? De kerkenraad besloot tot de volgende nuchtere oplossing: Wie het eerst voor bouwgrond kan zorgen, krijgt de kerk in zijn dorp! Dat bleek De Krim te zijn, want broeder Evert Wind, die aan de Lutterhoofdwijk een boerderij met het landhuis ‘Deo Favente’ bezat, schonk een perceel grond voor kerkbouw naast zijn bedrijf. Hier verrees dus de Christelijke Gereformeerde kerk die, later witgekalkt, algemeen ‘het witte klompenkerkje’genoemd zou worden. Het landhuis Deo favente (met Gods gunst) kreeg al spoedig na de schenking de naam: ‘De villa van Wind”.
Naast de kerk werd later een pastorie gebouwd en in 1902 kreeg Lutten ook een eigen Christelijk Gereformeerde kerk. Maar voor beide gemeenten kwam maar een predikant. In 1916 kwam de eerste, dominee Baars, die bij zijn aantreden f 850,- en vijf vrije zondagen per jaar kreeg en… vrij aardappels. Nog zeven dominees volgden en in 1990 vertrok de laatste. Sindsdien woont er geen predikant meer in de pastorie, maar dankzij een kleine groep getrouwen bestaat ze nog steeds, de Christelijk Gereformeerde kerk van De Krim.
Kaderstukje: De drie wijzen
Klaas, Willem en Lukas Salomons woonden met hun gezinnen naast elkaar op drie boerderijen. Ze namen actief deel aan het dorpsleven en iedereen kende de drie broers. De jaren ging niet ongemerkt aan hen voorbij en ze vielen o.a. op door hun prachtige grijze baarden. Omdat ze vaak in elkaar gezelschap waren, noemde men hen in De Krim algemeen ‘De drie wijzen’of ook wel ‘De drie koningen’. Er zijn slechtere bijnamen te bedenken