Ten geleide
Glimlichten -„glimlichies”.Ze zijn een begrip in het Saksische land, deze telkens weer opflakkerende en even onverwacht weer uitdovende lichtjes in het veen. Ze oefenden een magische invloed uit op de mensen van weleer en waren een dankbaar onderwerp voor verhalen, die van geslacht tot geslacht doorverteld werden. Verhalen uit het verleden, die wij nu met een glimlach van verbazing aanhoren of lezen. Ze brengen ook nu nog een boodschap over van de gevoelens, die de mensheid voor ons vaak bezighielden.
Zo zijn ook deze glimlichten. Verhalen uit het verleden, vertellend over het leven van mensen, die ons voorgingen. Verhalen, die we lezen, naast ons neerleggen en – naar ik hoop – weer opnieuw zullen lezen. Die terugkeren, omdat ze een boodschap hebben en ons doen nadenken over omstandigheden, successen, teleurstellingen, vreugde en verdriet van mensen uit onze omgeving, uit onze geschiedenis. Die ons doen glimlachen over zo veel verdwenen levenspatronen, die ons toch eigenlijk nog steeds dierbaar zijn.
Sommige verhalen stoelen op een legende of een overlevering, andere op gesprekken met ouderen of onderzoek van archieven. De erin voorkomende personen hebben soms werkelijke geleefd; soms zijn ze ook verzonnen. Soms ook zijn hun levensjaren niet helemaal in overeenstemming met de feiten.
Maar altijd -daar heb ik ernstig naar gestreefd- spelen de verhalen in een eigen tijdsperiode en in een bepaalde gemeenschap onder de voor die tijd kenmerkende levensomstandigheden. Met de problemen en beperkingen, de opvattingen, meningen en idealen die toen belangrijk waren. Het is boeiend zich steeds weer te verdiepen in het wel en wee van ons voorgeslacht, zich steeds weer te realiseren hoe onze voorouders leefden en in feite ons het leven mogelijk maakten. Dat is de boodschap, die deze bundel wil doorgeven.
Mijn vriend Jouke Nijman werkte opnieuw aan deze uitgave mee. Zijn prachtige tekeningen vormen een onmisbaar onderdeel van dit boek, omdat ze op meesterlijke wijze de sfeer rond de verhalen weergeven. Dat „Glimlichten” mede hierdoor niet alleen opvallend, maar ook indringend mag zijn, is ons beider wens.
Huib D.Minderhoud
November 1990