Ik kwan in 1940 bij juffrouw Pragt in de eerste klas en ik vergeet het nooit meer! Op de eerste bank zat een meisje.Ze was heel lief, maar ze mocht zo graag blijven praten en dat kon echt niet onder de les.Juf had haar al menige keer gewaarschuwd, maar ze vergat telkens weer te luisteren.Toen werd de juf echt boos en ze zei:”Nog een keer en dan plak ik je mond dicht!” Het ging een paar dagen goed en ja hoor, toen was ze het weer vergeten.’s Morgens gebeurde het, ze praatte weer en de school was net begonnen.De juf zei:”Kom maar bij me aan tafel” en warempel, ze kreeg een plakker over haal hele mond.Daar zat ze dan.Het was een ramp voor haar.
Even voor twaalf moest ze weer bij Juf aan de tafel komen en toen werd het ook voor juf Pragt een ramp.Wat was het geval? De lippen van het meisje en de plakker waren zo met elkaar verdroogd, dat de plakker er niet meer af wou.Het meisje begon te huilen en Juf moest met water deppen en weken, zodat het ding weel losliet.De juf heeft nog lang vol medelijden met haar nagepraat.Het was een les voor allebei en toen hebben ze maar besloten, dat ze toch op de eerste bank mocht blijven zitten.Het kon daarna niet meer stuk tussen die twee.Goed, he!